İnsanoğlu şöyle bir dönüp baksa kendine, etrafına, hayatına, Ve derinden hissetse her birini, O’na bahşedilen nimetleri saymakla bitiremeyeceğini de görür! İnsan bedeninde yer alan ve dünya da hiç bir şekilde eşi benzeri olmayan her bir organın, O muazzam çalışma şeklini, yaradılış sistemini hayranlıkla derinden hissederken, Tüm servetini de harcasa, tüm dünyayı da verse hiçbirinin zerresini dahi almasının mümkün olmadığının idrakine varır. Ve ardından da şu soruyu sorar; Gözüm, kaşım, kirpiğim ve daha saymakla bitiremeyeceğim bana bahşedilen tüm bu nimetler için ne ödedim? Bunca ihsan edilenler ve lütuflar için ne verdim? O yüce yaradan, kendi Öz’ünden bir Öz’ü GÖNLÜM’e yerleştirirken, “GÖNLÜM için ne kadar VARIM?” … Hükümdar’ın karşılıksız olarak İyilik ve bağışda bulunması, Yahut hizmetine karşılık olarak veya sadakatine ödül olarak, Vergi gelirinden muaf şekilde, arazi, köy veya başka bir gelir kaynağını bağışlamasına; “Suyurgamış” veya “Suyurgan” denirken, Suyurgamış hale getirilene ise “Suyurgamişi” denmektedir. İşte bu misal, Beşer şaşar hallerinden arınmak üzere emek veren, Hakk için çalışan olmak üzere Gönül veren, Ve Kopmaz bir Bağlılık ile Şaşmaz Eminlikte Rağmenlere Rağmen Aşk’a Sadakatle bağlı kalan, Sınırsız Gönül’de Sonsuz Aşk Olmak üzere, O’nun ihsanıyla ve lütfuyla, O kutsal belde de kurulu olan, insanın beyti, yani Gönül; Suyurgamişi olur! Ancak tüm bu İhsan ve lütuflar için layık olmak adına, Hak etmek üzere sürdürülebilir bir devamlılıkta, Gönül eşliğinde yapan eden olmak gerekir. O vakit; Gah sımsıcak Güneşle yanar kavrulur, ateşlere atılır, Gah Rahmet yağmurlarıyla yıkanır serinliğe vardırılır. Yeterki ışığını takip etmekten vazgeçmesin Ve Yürüsün izinde DAİMA, Gönül eşliğinde!