Kaldık gurbet elde yandı içimiz Ayrılık ateşi kor imiş meğer Aşkın belasından söndü kaçımız? Sevda küllenmeyen har imiş meğer Yar aşkıyla çaldık gönül sazını Duyamadık bir çift tatlı sözünü Çattı hilal kaşın yumdu gözünü Sevdiceğim bana kör imiş meğer Utancından dönüp bakmaz kimseye Kızdı mıydı döver, bakmaz cüsseye Toktur gözü gönlü bakmaz hisseye Kemale erdiren ar imiş meğer Çalışmayan mahlûk, insan olur mu? Ha deyince işler hemen olur mu? Yorulmadan didinmeden olur mu? Helal nişanesi ter imiş meğer Sağlık ve dostluktur her şeyin başı Dost, dostunun kara günde yoldaşı  Değer bilen dostu başında taşı Kadir kıymet bilmek zer imiş meğer Doğru sözlü olmak gibisi var mı? Sözünden dönmemek gibisi var mı? Mert adamdır denmek gibisi var mı? İltifata layık er imiş meğer Çağırmış yanına gelmek nerede? İki nimet saymış bilmek nerede? Neşet Baba gibi çalmak nerede? Söz söylemek bile zor imiş meğer